یادداشت ویژه کبنانیوز| دفاع مقدس یادآور همدلی یک ملت در برابر توپ و تانک / جنگ ۱۲ روزه نشان داد این روحیه هنوز زنده است / از تحریم و تجاوز تا شبیخون فرهنگی؛ دفاع همچنان ادامه دارد

ملت ایران در طول تاریخ بارها نشان داده‌اند که در برابر تهدیدها، چه در جنگ تحمیلی هشت‌ساله و چه در جنگ ۱۲ روزه اخیر با رژیم صهیونیستی، با همدلی و وحدتی مثال‌زدنی در کنار نظام و میهن خود می‌ایستند. امروز اما صحنه نبرد تغییر کرده است؛ توپ و تانک جایش را به تحریم، جنگ اقتصادی و شبیخون فرهنگی داده است. در این میدان تازه، همان‌قدر که مردم همچنان پای کار ایستاده‌اند، مسئولان نیز باید هوای مردم را داشته باشند تا ایران بار دیگر از این آزمون تاریخی سربلند بیرون بیاید.
به گزارش کبنا، در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ رژیم بعثی عراق با برنامه‌ریزی قبلی و به منظور برانداختن نظام تازه تأسیس جمهوری اسلامی ایران، جنگی وسیع و تمام‌عیار را علیه ایران آغاز کرد. از همان روز تا امروز، این تاریخ به‌عنوان «هفته دفاع مقدس» در تقویم ملی ما ثبت شده است. اما هفته دفاع مقدس فقط یادآور یک برهه تاریخی یا چند عملیات نظامی نیست؛ بلکه نمادی از روحیه یک ملت است که در سخت‌ترین شرایط تاریخ معاصر، وقتی استقلال و تمامیت ارضی کشورشان در معرض خطر قرار گرفت، سینه‌هایشان را سپر کردند و مقابل توپ و تانک دشمن ایستادند.
هر ملتی در تاریخ خود قهرمانانی دارد، اما ایران ما در دهه شصت نسلی از قهرمانان را پروراند که تبدیل به الگوهای جاودانه ایثار و فداکاری شدند. جوانانی که شاید سال‌ها تجربه جنگی نداشتند، اما با ایمان و غیرت، سرنوشت میهن را رقم زدند. جنگ تحمیلی عراق علیه ایران آزمونی بزرگ برای مردمی بود که تازه طعم استقلال پس از انقلاب اسلامی را چشیده بودند. در آن روزها هیچ‌کس تماشاچی نبود.
پیرزنی نان می‌پخت و برای رزمندگان می‌فرستاد، کشاورزی محصول گندم و برنج خود را اهدا می‌کرد، خانواده‌ای لباس گرم می‌بافت و روانه جبهه‌ها می‌کرد، دیگری داروی اضافه خانه‌اش را به رزمندگان می‌رساند. هر کسی به سهم خود چیزی به میدان آورد. این تنها رزمندگان نبودند که در خط مقدم حماسه آفریدند؛ بلکه پشت جبهه‌ها نیز مملو از فداکاری و همدلی بود. تاریخ شفاهی جنگ سرشار از روایت‌هایی است که نشان می‌دهد ملت ایران با دست خالی، اما با دلی سرشار از عشق و ایمان، از وطن دفاع کردند.
همین روحیه بود که فرمانده و سرباز را در یک سنگر و در یک صف قرار داد. در وصف شهید باکری آمده که در سرمای شدید، بیرون می‌خوابید. وقتی از او پرسیدند چرا داخل نمی‌آیی، پاسخ داد: «سرباز من در هوای سرد نگهبانی می‌دهد، من چطور می‌توانم در گرما بخوابم؟» همین بی‌تکلفی‌ها و همین همدلی‌ها رمز ماندگاری دفاع مقدس شد.
اگر امروز نام‌هایی چون همت، باکری، خرازی، صیاد شیرازی و شهید سلیمانی بر تارک تاریخ می‌درخشند، به خاطر همین روحیه ایثارگری است. محبوبیت سردار سلیمانی تنها به دلیل موفقیت‌های نظامی‌اش نبود؛ بلکه به خاطر دغدغه‌ای بود که برای مردم داشت. او وقتی یکی از سربازانش شهید می‌شد، تا مدت‌ها پیگیر امور خانواده او می‌ماند. این یعنی فرماندهی پدرانه، یعنی رهبری با عشق و انسانیت.
ملت ایران در طول دهه‌های بعد نیز نشان دادند که هرگاه خطری در میان باشد، همان همدلی دوباره زنده می‌شود. امسال، در جریان جنگ ۱۲ روزه ایران و رژیم صهیونیستی، شاهد همان همبستگی بودیم. مردم، نظام و مسئولین بار دیگر در کنار هم ایستادند تا ثابت کنند این ملت هرگز در برابر دشمن سر خم نمی‌کند. تاریخ به خوبی شهادت می‌دهد که در بزنگاه‌ها، اختلاف‌ها کنار گذاشته می‌شود و وحدتی مثال‌زدنی شکل می‌گیرد.
اما باید توجه داشت که جنگ فقط محدود به میدان نظامی نیست. امروز توپ و تانک در مرزهایمان حضور ندارند، اما جنگی دیگر در جریان است؛ جنگی پیچیده‌تر و گسترده‌تر که جنگ فرهنگی و اقتصادی است. رهبر انقلاب سال‌ها پیش هشدار دادند که «شبیخون فرهنگی» آغاز شده است. هدف این جنگ، تسخیر روح و ذهن جوانان، تضعیف ایمان، از بین بردن همبستگی اجتماعی و تزریق ناامیدی در جامعه است. دشمن امروز شاید با سلاح نظامی حمله نکند، اما با ابزار رسانه، فضای مجازی، مصرف‌گرایی و ترویج بی‌هویتی تلاش دارد فرهنگ ایثار و خودباوری را تضعیف کند.
از سوی دیگر، جنگ اقتصادی با تمام سنگینی‌اش بر دوش مردم فشار آورده است؛ تحریم‌ها، تورم، بیکاری، مشکلات معیشتی بخشی از این جنگ هستند. این میدان نیز همانند میدان‌های جنگ نظامی، نیازمند اتحاد است. مردم نشان داده‌اند که همواره پای کار می‌ایستند؛ اما امروز بیش از هر زمان دیگری مسئولان باید هوای مردم را داشته باشند. اگر در دفاع مقدس، پیرزن نان می‌پخت و جوانی لباس رزم می‌پوشید، امروز هم می‌توان همان روحیه را در عرصه اقتصاد و فرهنگ به کار گرفت. یک جوان می‌تواند با کارآفرینی به اقتصاد کشور جان تازه‌ای ببخشد. یک استاد دانشگاه می‌تواند با تربیت دانشجو و تولید علم، سهمی در این جهاد داشته باشد. خانواده‌ها می‌توانند با فرهنگ‌سازی در سبک زندگی، جبهه فرهنگی را تقویت کنند.
متأسفانه گاهی شاهدیم میلیاردها تومان صرف واردات کالاهایی مانند عروسک‌های بی‌هویت می‌شود، در حالی که همان میزان برای تقویت صنایع داخلی یا تولید آثار فرهنگی فاخر هزینه نمی‌گردد. اگر مسئولان دغدغه‌مند باشند، می‌توانند از کارگر ایرانی حمایت کنند، اجازه ندهند جوانی به خاطر بیکاری سرخورده شود، خانواده‌ای به خاطر فقر از هم بپاشد. این کشور را باید خودمان بسازیم؛ این کشور با چشم دوختن به بیرون و انتظار کمک از دیگران ساخته نمی‌شود.
هفته دفاع مقدس تنها یک مناسبت تقویمی نیست؛ بلکه فرصتی برای مرور دوباره درس‌های بزرگ تاریخ است. این هفته یادآور آن است که اگر ملت با هم باشند، هیچ دشمنی توان غلبه بر آنان را ندارد. همان‌طور که در روزهای دفاع مقدس هیچ‌کس تماشاچی نبود، امروز هم نباید کسی بی‌تفاوت بماند. هر فردی در هر جایگاهی می‌تواند سهمی در جنگ فرهنگی و اقتصادی داشته باشد.
شهدا آمدند تا ما بمانیم. آنان شب و روز جنگیدند، خون دادند، ایثار کردند تا استقلال و آرامش این سرزمین حفظ شود. حالا وظیفه ماست که بمانیم تا ایران بایستد. اگر روزی توپ و تانک دشمن را شکست دادیم، امروز هم می‌توانیم مشکلات اقتصادی و اجتماعی را پشت سر بگذاریم. شرطش یک چیز است: همان همدلی و وحدتی که بارها آزمون خود را پس داده است.
ملت ایران نشان داده‌اند که در سختی‌ها و تهدیدها، قوی‌تر و متحدتر می‌شوند. همان‌طور که در جنگ تحمیلی و در جنگ ۱۲ روزه اخیر دیدیم، مردم و مسئولان با تکیه بر یکدیگر می‌توانند از هر میدان سربلند بیرون بیایند. آینده این سرزمین روشن است، به شرط آن‌که همه ما باور کنیم جنگ امروز تنها در میدان نظامی نیست؛ بلکه در میدان فرهنگ، اقتصاد و اجتماع ادامه دارد. در این میدان، هم مردم و هم مسئولان وظیفه‌ای مشترک دارند؛ مردم همچنان پشت نظام و میهنشان ایستاده‌اند، و مسئولان نیز باید هوای مردم را بیش از همیشه داشته باشند. این تنها راه عبور از بحران‌ها و تضمین آینده‌ای عزتمند برای ایران است.