تاریخ انتشار
سه شنبه ۱۸ شهريور ۱۴۰۴ ساعت ۱۹:۱۵
کد مطلب : ۵۰۳۸۵۶
پیشینه سیاسی اولی و پیامدهای استعفای او در نپال؛
تصاویر | نقش ممنوعیت رسانه‌های اجتماعی در استعفای نخست‌وزیر نپال / قلب سیاسی نپال در آتش خشم معترضان می‌سوزد؟ /غارت منزل نخست‌وزیر نپال
۰
کبنا ؛کی. پی. شارما اولی، نخست‌وزیر نپال، روز سه‌شنبه در پی تشدید اعتراضات ضد فساد که با سرپیچی از حکومت نظامی و درگیری‌های خشونت‌بار همراه بود، از سمت خود استعفا داد. این ناآرامی‌ها که بدترین نوع خود در دهه‌های اخیر در این کشور هیمالیایی است، نپال را در آشوب سیاسی و بلاتکلیفی جدید فرو برده است.
به گزارش کبنا نیوز به نقل از رویترز، اعتراضات به رهبری نسل جوان، که خواستار پایان فساد در این کشور فقیر واقع بین هند و چین هستند، روز دوشنبه پس از ممنوعیت رسانه‌های اجتماعی شدت گرفت. این ممنوعیت پس از کشته شدن ۱۹ نفر و زخمی شدن بیش از ۱۰۰ نفر در درگیری‌های خشونت‌بار لغو شد. پلیس برای متفرق کردن معترضانی که قصد ورود به پارلمان را داشتند، از گاز اشک‌آور و گلوله‌های لاستیکی استفاده کرد. با ادامه اعتراضات در روز سه‌شنبه، فشارها بر دولت اولی افزایش یافت و او را وادار به استعفا کرد.
نخست‌وزیر اولی در نامه استعفای خود به رئیس‌جمهور رامچاندرا پادل نوشت: «با توجه به وضعیت نامطلوب کشور، امروز استعفا دادم تا راه‌حلی برای مشکلات کنونی فراهم شود و به حل سیاسی این بحران بر اساس قانون اساسی کمک کنم.» یکی از دستیاران رئیس‌جمهور به رویترز تأیید کرد که این استعفا پذیرفته شده و رئیس‌جمهور فرآیند انتخاب رهبر جدید را آغاز کرده است.
پس از اعلام استعفا، جوانان معترض با شادمانی به مجتمع پارلمان وارد شدند، شعارهایی سر دادند و دستان خود را به نشانه پیروزی بالا بردند. یکی از معترضان با رنگ نارنجی بر دیوار پارلمان نوشت: «ما پیروز شدیم» و دیگری علامت «V» را با انگشتانش نشان داد. شاهدان گزارش دادند که با وجود حضور معترضان در خیابان‌ها، نیروهای امنیتی از اعمال زور خودداری کردند و هیچ درگیری جدیدی گزارش نشد.
تعطیلی فرودگاه و وضعیت بحرانی نپال
با گسترش ناآرامی‌ها در سراسر کشور، فرودگاه بین‌المللی کاتماندو تعطیل شد. این ناآرامی‌ها، که بدترین نوع خود از زمان اعتراضات منجر به لغو سلطنت در سال ۲۰۰۸ است، نپال را در بحرانی بی‌سابقه قرار داده است. این کشور که از بی‌ثباتی سیاسی و مشکلات اقتصادی رنج می‌برد، اکنون با چالش‌های جدیدی برای بازگرداندن ثبات مواجه است.
به گزارش کبنا نیوز به نقل از رویترز، در ادامه ناآرامی‌های بی‌سابقه در نپال، معترضان خشمگین به منزل خصوصی کی. پی. شارما اولی، نخست‌وزیر مستعفی، هجوم برده و آن را غارت کردند. این حوادث در حالی رخ داد که اعتراضات ضد فساد در پایتخت این کشور هیمالیایی، کاتماندو، با وجود برقراری حکومت نظامی نامحدود، شدت گرفته است.
غارت و آتش‌سوزی در منزل نخست‌وزیر
یکی از دستیاران اولی تأیید کرد که محل سکونت خصوصی نخست‌وزیر مستعفی مورد هجوم معترضان قرار گرفته و به آتش کشیده شده است. تصاویر تلویزیونی نشان‌دهنده هجوم معترضان به داخل مجتمع مسکونی اولی بود که پیش از به آتش کشیدن ساختمان، اقدام به تخریب و غارت آن کردند. معترضان پنجره‌ها را شکستند، مبلمان، گلدان‌ها و سایر اشیاء را تخریب کردند، در حالی که نیروهای امنیتی، که به نظر می‌رسید تعدادشان کافی نبود، از فاصله‌ای نزدیک تنها نظاره‌گر این صحنه‌ها بودند.
اعتراضات روز سه‌شنبه با شدت بیشتری ادامه یافت و معترضان در واکنش به کشته شدن ۱۹ نفر در درگیری‌های روز دوشنبه، خشم خود را علیه دولت نشان دادند. معترضان در برخی خیابان‌های کاتماندو لاستیک‌ها را به آتش کشیدند، به سمت نیروهای پلیس ضدشورش سنگ پرتاب کردند و در کوچه‌های باریک به تعقیب آنها پرداختند. دود سیاه غلیظی از نقاط مختلف شهر به آسمان بلند شد و برخی از معترضان با تلفن‌های همراه خود از این صحنه‌ها فیلم‌برداری کردند. گزارش‌ها حاکی از آن است که معترضان خانه‌های برخی دیگر از سیاستمداران را نیز در کاتماندو به آتش کشیدند و رسانه‌های محلی اعلام کردند که شماری از وزرا با استفاده از هلیکوپترهای نظامی به مکان‌های امن منتقل شده‌اند.
استعفای اعضای کابینه و واکنش اولی
کی. پی. شارما اولی، ۷۳ ساله، که از ژوئیه سال گذشته برای چهارمین بار به عنوان نخست‌وزیر نپال سوگند یاد کرده بود، پیش از استعفا خواستار برگزاری جلسه‌ای با تمام احزاب سیاسی شده و تأکید کرده بود که «خشونت به نفع ملت نیست و باید از گفت‌وگوی مسالمت‌آمیز برای حل مشکلات استفاده کنیم.» او همچنین از «نفوذ مراکز خودخواه» در تشدید خشونت‌ها ابراز تأسف کرد، اما به‌طور مستقیم به اتهامات فساد مطرح‌شده از سوی معترضان پاسخی نداد. در همین حال، دو نفر از اعضای کابینه اولی اواخر روز دوشنبه به دلایل اخلاقی از سمت خود استعفا دادند.
فیلم‌های منتشرشده در رسانه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که شیر بهادر دیوبا، نخست‌وزیر پیشین نپال، و همسرش آرزو رانا، که در زمان اولی وزیر امور خارجه بود، مورد حمله معترضان قرار گرفتند. این تصاویر خشم گسترده علیه مقامات دولتی را نشان می‌دهد که در پی اعتراضات ضد فساد و لغو ممنوعیت رسانه‌های اجتماعی شدت گرفته است.
نپال، کشوری که از سال ۲۰۰۸ و پس از لغو نظام سلطنتی با بی‌ثباتی سیاسی و مشکلات اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کند، اکنون در یکی از بدترین بحران‌های خود در دهه‌های اخیر قرار دارد. با استعفای اولی و تشدید ناآرامی‌ها، این کشور در بلاتکلیفی سیاسی جدیدی فرو رفته است. رئیس‌جمهور رامچاندرا پادل فرآیند انتخاب رهبر جدید را آغاز کرده، اما با ادامه اعتراضات و خشونت‌ها، چشم‌انداز بازگشت ثبات به این کشور همچنان نامشخص است.
به گزارش کبنا نیوز، شاهدان عینی گزارش دادند که منطقه سینگا دوربار، مرکز اداری و سیاسی پایتخت که دفتر نخست‌وزیر، وزارتخانه‌ها و ساختمان پارلمان در آن واقع شده است، توسط معترضان به آتش کشیده شد.
مسیر سیاسی اولی و ناآرامی‌های اخیر
اولی، ۷۳ ساله، که از یک انقلابی نوجوان با ۱۴ سال سابقه زندان به یکی از بازیگران اصلی سیاست نپال تبدیل شده بود، در ژوئیه سال گذشته برای چهارمین دوره خود به عنوان چهاردهمین نخست‌وزیر نپال از سال ۲۰۰۸ سوگند یاد کرد. او وعده داده بود که با فساد و فقر در این کشور محصور در خشکی، واقع بین هند و چین، مبارزه کند. با این حال، موج خشم عمومی ناشی از استفاده نیروهای امنیتی از خشونت مرگبار علیه معترضان در روز دوشنبه، او را وادار به کناره‌گیری کرد. این ناآرامی‌ها، که بدترین نوع خود از زمان لغو نظام سلطنتی در سال ۲۰۰۸ به شمار می‌رود، نپال را در بحرانی عمیق‌تر فرو برده است.
یکی از دستیاران اولی تأیید کرد که منزل خصوصی نخست‌وزیر مستعفی توسط معترضانی که برکناری او را جشن می‌گرفتند، مورد هجوم قرار گرفته و به آتش کشیده شد. تصاویر تلویزیونی نشان داد که معترضان به داخل مجتمع مسکونی هجوم برده، پنجره‌ها، مبلمان، گلدان‌ها و سایر اشیاء را تخریب کرده و سپس ساختمان را به آتش کشیدند. نیروهای امنیتی، که به نظر می‌رسید تعدادشان برای مقابله کافی نبود، تنها از فاصله‌ای نزدیک نظاره‌گر این وقایع بودند.
بیپین آدیکاری، متخصص برجسته قانون اساسی نپال، ساعاتی پیش از استعفای اولی به رویترز گفت: «نارضایتی عمیقی میان مردم نسبت به دولت و رهبری سیاسی وجود داشت. این نارضایتی دیروز به اوج خود رسید و کشته شدن معترضان، حساسیت عمومی را به شدت افزایش داد.» اعتراضات اخیر، که با سرپیچی از حکومت نظامی و درگیری‌های خشونت‌بار همراه بود، ریشه در اتهامات فساد و سوءمدیریت دولت اولی داشت که نتوانست به مطالبات مردم برای اصلاحات پاسخ دهد.
آینده سیاسی نپال
استعفای اولی نپال را در بلاتکلیفی سیاسی جدیدی قرار داده است. رئیس‌جمهور رامچاندرا پادل فرآیند انتخاب رهبر جدید را آغاز کرده، اما با ادامه اعتراضات و تخریب زیرساخت‌های دولتی، از جمله آتش‌سوزی در منطقه سینگا دوربار، چشم‌انداز بازگشت ثبات به این کشور همچنان نامشخص است. نپال، که از زمان لغو سلطنت در سال ۲۰۰۸ با بی‌ثباتی سیاسی و اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کند، اکنون با یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های خود مواجه است.
ممنوعیت رسانه‌های اجتماعی و خشم عمومی
هفته گذشته، دولت اولی دسترسی به چندین پلتفرم رسانه‌های اجتماعی را مسدود کرد، اقدامی که به گفته معترضان با هدف خاموش کردن صدای مخالفان و جلوگیری از افشای فساد انجام شد. این تصمیم موجی از خشم عمومی را به‌ویژه در میان نسل جوان، معروف به نسل زد، برانگیخت که با سرپیچی از حکومت نظامی نامحدود، اعتراضات گسترده‌ای را در کاتماندو و دیگر نقاط نپال سازمان‌دهی کردند. این اعتراضات، که با درگیری‌های خشونت‌بار و کشته شدن ۱۹ نفر همراه بود، به بدترین ناآرامی‌های نپال در دهه‌های اخیر تبدیل شد.
کی. پی. شارما اولی، ۷۳ ساله و رهبر کمونیست نپال، که از یک انقلابی نوجوان با ۱۴ سال سابقه زندان به یکی از برجسته‌ترین چهره‌های سیاسی این کشور تبدیل شده بود، در ژوئیه سال گذشته برای چهارمین بار به عنوان نخست‌وزیر سوگند یاد کرد. او با وعده مبارزه با فساد و فقر در این کشور محصور در خشکی بین هند و چین، به قدرت بازگشت. اما ناتوانی او در پاسخگویی به مطالبات معترضان و استفاده نیروهای امنیتی از خشونت مرگبار علیه تظاهرکنندگان در روز دوشنبه، او را در برابر موجی از خشم عمومی قرار داد که در نهایت به استعفای او منجر شد.
ریشه‌های نارضایتی و چالش‌های اقتصادی نپال
معترضان، به‌ویژه نسل جوان، اولی را مسئول مشکلات عمیق نپال، از جمله فساد گسترده، رکود اقتصادی و سیاست‌های اقتدارگرایانه می‌دانستند. نپال، یکی از فقیرترین کشورهای جهان، سال‌هاست که با بی‌ثباتی سیاسی دست‌وپنجه نرم می‌کند. این بی‌ثباتی، سرمایه‌گذاری خارجی را کاهش داده و توسعه اقتصادی را مختل کرده است. در نتیجه، میلیون‌ها جوان نپالی برای یافتن فرصت‌های شغلی به کشورهایی نظیر مالزی، کره جنوبی و خاورمیانه مهاجرت کرده‌اند. اعتراضات اخیر، که با مسدودسازی رسانه‌های اجتماعی و خشونت علیه معترضان شدت گرفت، خشم عمومی علیه دولت اولی را به اوج رساند.
زندگی و مسیر سیاسی اولی
کی. پی. شارما اولی، متولد سال ۱۹۵۲ در شرق نپال، زندگی پرچالشی را پشت سر گذاشت. او در چهار سالگی مادرش را بر اثر بیماری آبله از دست داد و پس از آوارگی خانواده‌اش در اثر سیل، نزد پدربزرگ و مادربزرگش بزرگ شد. اولی در جوانی با گرایش به ایدئولوژی کمونیستی وارد سیاست شد و در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ به دلیل فعالیت‌هایش علیه نظام سلطنتی به مدت ۱۴ سال زندانی شد. این تجربه، دیدگاه سیاسی و جایگاه او را به عنوان یکی از چهره‌های برجسته حزب کمونیست نپال (مارکسیست-لنینیست متحد) یا CPN-UML شکل داد. اولی با توانایی خود در ایجاد اتحادهای سیاسی، به یکی از بازیگران کلیدی سیاست نپال تبدیل شد و در طول حرفه‌اش سمت‌های مهمی چون وزارت کشور و امور خارجه را بر عهده داشت و چهار بار به مقام نخست‌وزیری رسید.
نخست‌وزیری و روابط بین‌المللی
اولی اولین بار در سال ۲۰۱۵ به نخست‌وزیری رسید، زمانی که انسداد گذرگاه‌های مرزی با هند، نپال را با کمبود شدید سوخت و دارو مواجه کرد. دولت او با امضای توافق‌نامه ترانزیتی با پکن، به انحصار هند بر مسیرهای تجاری نپال پایان داد و روابط نزدیک‌تری با چین برقرار کرد. این اقدام، همراه با تغییر نقشه نپال برای گنجاندن سرزمین‌های مورد مناقشه تحت کنترل هند، اولی را به چهره‌ای ملی‌گرا در میان برخی از نپالی‌ها تبدیل کرد، اما روابط او با هند را پرتنش ساخت. با این حال، او در سال ۲۰۲۲ به رویترز تأکید کرد که نپال تحت رهبری او بی‌طرف و غیرمتعهد باقی خواهد ماند.
استعفای اولی، که برخی ناظران او را به چین نزدیک‌تر می‌دانستند، از نزدیک توسط دو غول آسیایی، هند و چین، که برای نفوذ در نپال رقابت می‌کنند، رصد خواهد شد. نپال، که از زمان لغو نظام سلطنتی در سال ۲۰۰۸ با بی‌ثباتی سیاسی مواجه بوده، اکنون با چالش‌های جدیدی روبروست. با آغاز فرآیند انتخاب رهبر جدید توسط رئیس‌جمهور رامچاندرا پادل، و در حالی که ناآرامی‌ها و تخریب زیرساخت‌های دولتی، از جمله آتش‌سوزی در منطقه سینگا دوربار و منزل اولی، ادامه دارد، آینده سیاسی و اقتصادی این کشور همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
به گزارش کبنا نیوز به نقل از رویترز، اعتراضات به رهبری نسل جوان، که خواستار پایان فساد در این کشور فقیر واقع بین هند و چین هستند، روز دوشنبه پس از ممنوعیت رسانه‌های اجتماعی شدت گرفت. این ممنوعیت پس از کشته شدن ۱۹ نفر و زخمی شدن بیش از ۱۰۰ نفر در درگیری‌های خشونت‌بار لغو شد. پلیس برای متفرق کردن معترضانی که قصد ورود به پارلمان را داشتند، از گاز اشک‌آور و گلوله‌های لاستیکی استفاده کرد. با ادامه اعتراضات در روز سه‌شنبه، فشارها بر دولت اولی افزایش یافت و او را وادار به استعفا کرد.
نخست‌وزیر اولی در نامه استعفای خود به رئیس‌جمهور رامچاندرا پادل نوشت: «با توجه به وضعیت نامطلوب کشور، امروز استعفا دادم تا راه‌حلی برای مشکلات کنونی فراهم شود و به حل سیاسی این بحران بر اساس قانون اساسی کمک کنم.» یکی از دستیاران رئیس‌جمهور به رویترز تأیید کرد که این استعفا پذیرفته شده و رئیس‌جمهور فرآیند انتخاب رهبر جدید را آغاز کرده است.
پس از اعلام استعفا، جوانان معترض با شادمانی به مجتمع پارلمان وارد شدند، شعارهایی سر دادند و دستان خود را به نشانه پیروزی بالا بردند. یکی از معترضان با رنگ نارنجی بر دیوار پارلمان نوشت: «ما پیروز شدیم» و دیگری علامت «V» را با انگشتانش نشان داد. شاهدان گزارش دادند که با وجود حضور معترضان در خیابان‌ها، نیروهای امنیتی از اعمال زور خودداری کردند و هیچ درگیری جدیدی گزارش نشد.
تعطیلی فرودگاه و وضعیت بحرانی نپال
با گسترش ناآرامی‌ها در سراسر کشور، فرودگاه بین‌المللی کاتماندو تعطیل شد. این ناآرامی‌ها، که بدترین نوع خود از زمان اعتراضات منجر به لغو سلطنت در سال ۲۰۰۸ است، نپال را در بحرانی بی‌سابقه قرار داده است. این کشور که از بی‌ثباتی سیاسی و مشکلات اقتصادی رنج می‌برد، اکنون با چالش‌های جدیدی برای بازگرداندن ثبات مواجه است.
به گزارش کبنا نیوز به نقل از رویترز، در ادامه ناآرامی‌های بی‌سابقه در نپال، معترضان خشمگین به منزل خصوصی کی. پی. شارما اولی، نخست‌وزیر مستعفی، هجوم برده و آن را غارت کردند. این حوادث در حالی رخ داد که اعتراضات ضد فساد در پایتخت این کشور هیمالیایی، کاتماندو، با وجود برقراری حکومت نظامی نامحدود، شدت گرفته است.
غارت و آتش‌سوزی در منزل نخستوزیریکی از دستیاران اولی تأیید کرد که محل سکونت خصوصی نخست‌وزیر مستعفی مورد هجوم معترضان قرار گرفته و به آتش کشیده شده است. تصاویر تلویزیونی نشان‌دهنده هجوم معترضان به داخل مجتمع مسکونی اولی بود که پیش از به آتش کشیدن ساختمان، اقدام به تخریب و غارت آن کردند. معترضان پنجره‌ها را شکستند، مبلمان، گلدان‌ها و سایر اشیاء را تخریب کردند، در حالی که نیروهای امنیتی، که به نظر می‌رسید تعدادشان کافی نبود، از فاصله‌ای نزدیک تنها نظاره‌گر این صحنه‌ها بودند.
اعتراضات روز سه‌شنبه با شدت بیشتری ادامه یافت و معترضان در واکنش به کشته شدن ۱۹ نفر در درگیری‌های روز دوشنبه، خشم خود را علیه دولت نشان دادند. معترضان در برخی خیابان‌های کاتماندو لاستیک‌ها را به آتش کشیدند، به سمت نیروهای پلیس ضدشورش سنگ پرتاب کردند و در کوچه‌های باریک به تعقیب آنها پرداختند. دود سیاه غلیظی از نقاط مختلف شهر به آسمان بلند شد و برخی از معترضان با تلفن‌های همراه خود از این صحنه‌ها فیلم‌برداری کردند. گزارش‌ها حاکی از آن است که معترضان خانه‌های برخی دیگر از سیاستمداران را نیز در کاتماندو به آتش کشیدند و رسانه‌های محلی اعلام کردند که شماری از وزرا با استفاده از هلیکوپترهای نظامی به مکان‌های امن منتقل شده‌اند.
استعفای اعضای کابینه و واکنش اولی
کی. پی. شارما اولی، ۷۳ ساله، که از ژوئیه سال گذشته برای چهارمین بار به عنوان نخست‌وزیر نپال سوگند یاد کرده بود، پیش از استعفا خواستار برگزاری جلسه‌ای با تمام احزاب سیاسی شده و تأکید کرده بود که «خشونت به نفع ملت نیست و باید از گفت‌وگوی مسالمت‌آمیز برای حل مشکلات استفاده کنیم.» او همچنین از «نفوذ مراکز خودخواه» در تشدید خشونت‌ها ابراز تأسف کرد، اما به‌طور مستقیم به اتهامات فساد مطرح‌شده از سوی معترضان پاسخی نداد. در همین حال، دو نفر از اعضای کابینه اولی اواخر روز دوشنبه به دلایل اخلاقی از سمت خود استعفا دادند.
فیلم‌های منتشرشده در رسانه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که شیر بهادر دیوبا، نخست‌وزیر پیشین نپال، و همسرش آرزو رانا، که در زمان اولی وزیر امور خارجه بود، مورد حمله معترضان قرار گرفتند. این تصاویر خشم گسترده علیه مقامات دولتی را نشان می‌دهد که در پی اعتراضات ضد فساد و لغو ممنوعیت رسانه‌های اجتماعی شدت گرفته است.
نپال، کشوری که از سال ۲۰۰۸ و پس از لغو نظام سلطنتی با بی‌ثباتی سیاسی و مشکلات اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کند، اکنون در یکی از بدترین بحران‌های خود در دهه‌های اخیر قرار دارد. با استعفای اولی و تشدید ناآرامی‌ها، این کشور در بلاتکلیفی سیاسی جدیدی فرو رفته است. رئیس‌جمهور رامچاندرا پادل فرآیند انتخاب رهبر جدید را آغاز کرده، اما با ادامه اعتراضات و خشونت‌ها، چشم‌انداز بازگشت ثبات به این کشور همچنان نامشخص است.
به گزارش کبنا نیوز، شاهدان عینی گزارش دادند که منطقه سینگا دوربار، مرکز اداری و سیاسی پایتخت که دفتر نخست‌وزیر، وزارتخانه‌ها و ساختمان پارلمان در آن واقع شده است، توسط معترضان به آتش کشیده شد.
مسیر سیاسی اولی و ناآرامی‌های اخیر
اولی، ۷۳ ساله، که از یک انقلابی نوجوان با ۱۴ سال سابقه زندان به یکی از بازیگران اصلی سیاست نپال تبدیل شده بود، در ژوئیه سال گذشته برای چهارمین دوره خود به عنوان چهاردهمین نخست‌وزیر نپال از سال ۲۰۰۸ سوگند یاد کرد. او وعده داده بود که با فساد و فقر در این کشور محصور در خشکی، واقع بین هند و چین، مبارزه کند. با این حال، موج خشم عمومی ناشی از استفاده نیروهای امنیتی از خشونت مرگبار علیه معترضان در روز دوشنبه، او را وادار به کناره‌گیری کرد. این ناآرامی‌ها، که بدترین نوع خود از زمان لغو نظام سلطنتی در سال ۲۰۰۸ به شمار می‌رود، نپال را در بحرانی عمیق‌تر فرو برده است.
یکی از دستیاران اولی تأیید کرد که منزل خصوصی نخست‌وزیر مستعفی توسط معترضانی که برکناری او را جشن می‌گرفتند، مورد هجوم قرار گرفته و به آتش کشیده شد. تصاویر تلویزیونی نشان داد که معترضان به داخل مجتمع مسکونی هجوم برده، پنجره‌ها، مبلمان، گلدان‌ها و سایر اشیاء را تخریب کرده و سپس ساختمان را به آتش کشیدند. نیروهای امنیتی، که به نظر می‌رسید تعدادشان برای مقابله کافی نبود، تنها از فاصله‌ای نزدیک نظاره‌گر این وقایع بودند.
بیپین آدیکاری، متخصص برجسته قانون اساسی نپال، ساعاتی پیش از استعفای اولی به رویترز گفت: «نارضایتی عمیقی میان مردم نسبت به دولت و رهبری سیاسی وجود داشت. این نارضایتی دیروز به اوج خود رسید و کشته شدن معترضان، حساسیت عمومی را به شدت افزایش داد.» اعتراضات اخیر، که با سرپیچی از حکومت نظامی و درگیری‌های خشونت‌بار همراه بود، ریشه در اتهامات فساد و سوءمدیریت دولت اولی داشت که نتوانست به مطالبات مردم برای اصلاحات پاسخ دهد.
آینده سیاسی نپال
استعفای اولی نپال را در بلاتکلیفی سیاسی جدیدی قرار داده است. رئیس‌جمهور رامچاندرا پادل فرآیند انتخاب رهبر جدید را آغاز کرده، اما با ادامه اعتراضات و تخریب زیرساخت‌های دولتی، از جمله آتش‌سوزی در منطقه سینگا دوربار، چشم‌انداز بازگشت ثبات به این کشور همچنان نامشخص است. نپال، که از زمان لغو سلطنت در سال ۲۰۰۸ با بی‌ثباتی سیاسی و اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کند، اکنون با یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های خود مواجه است.
ممنوعیت رسانه‌های اجتماعی و خشم عمومیهفته گذشته، دولت اولی دسترسی به چندین پلتفرم رسانه‌های اجتماعی را مسدود کرد، اقدامی که به گفته معترضان با هدف خاموش کردن صدای مخالفان و جلوگیری از افشای فساد انجام شد. این تصمیم موجی از خشم عمومی را به‌ویژه در میان نسل جوان، معروف به نسل زد، برانگیخت که با سرپیچی از حکومت نظامی نامحدود، اعتراضات گسترده‌ای را در کاتماندو و دیگر نقاط نپال سازمان‌دهی کردند. این اعتراضات، که با درگیری‌های خشونت‌بار و کشته شدن ۱۹ نفر همراه بود، به بدترین ناآرامی‌های نپال در دهه‌های اخیر تبدیل شد.
کی. پی. شارما اولی، ۷۳ ساله و رهبر کمونیست نپال، که از یک انقلابی نوجوان با ۱۴ سال سابقه زندان به یکی از برجسته‌ترین چهره‌های سیاسی این کشور تبدیل شده بود، در ژوئیه سال گذشته برای چهارمین بار به عنوان نخست‌وزیر سوگند یاد کرد. او با وعده مبارزه با فساد و فقر در این کشور محصور در خشکی بین هند و چین، به قدرت بازگشت. اما ناتوانی او در پاسخگویی به مطالبات معترضان و استفاده نیروهای امنیتی از خشونت مرگبار علیه تظاهرکنندگان در روز دوشنبه، او را در برابر موجی از خشم عمومی قرار داد که در نهایت به استعفای او منجر شد.
ریشه‌های نارضایتی و چالش‌های اقتصادی نپال
معترضان، به‌ویژه نسل جوان، اولی را مسئول مشکلات عمیق نپال، از جمله فساد گسترده، رکود اقتصادی و سیاست‌های اقتدارگرایانه می‌دانستند. نپال، یکی از فقیرترین کشورهای جهان، سال‌هاست که با بی‌ثباتی سیاسی دست‌وپنجه نرم می‌کند. این بی‌ثباتی، سرمایه‌گذاری خارجی را کاهش داده و توسعه اقتصادی را مختل کرده است. در نتیجه، میلیون‌ها جوان نپالی برای یافتن فرصت‌های شغلی به کشورهایی نظیر مالزی، کره جنوبی و خاورمیانه مهاجرت کرده‌اند. اعتراضات اخیر، که با مسدودسازی رسانه‌های اجتماعی و خشونت علیه معترضان شدت گرفت، خشم عمومی علیه دولت اولی را به اوج رساند.
زندگی و مسیر سیاسی اولی
کی. پی. شارما اولی، متولد سال ۱۹۵۲ در شرق نپال، زندگی پرچالشی را پشت سر گذاشت. او در چهار سالگی مادرش را بر اثر بیماری آبله از دست داد و پس از آوارگی خانواده‌اش در اثر سیل، نزد پدربزرگ و مادربزرگش بزرگ شد. اولی در جوانی با گرایش به ایدئولوژی کمونیستی وارد سیاست شد و در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ به دلیل فعالیت‌هایش علیه نظام سلطنتی به مدت ۱۴ سال زندانی شد. این تجربه، دیدگاه سیاسی و جایگاه او را به عنوان یکی از چهره‌های برجسته حزب کمونیست نپال (مارکسیست-لنینیست متحد) یا CPN-UML شکل داد. اولی با توانایی خود در ایجاد اتحادهای سیاسی، به یکی از بازیگران کلیدی سیاست نپال تبدیل شد و در طول حرفه‌اش سمت‌های مهمی چون وزارت کشور و امور خارجه را بر عهده داشت و چهار بار به مقام نخست‌وزیری رسید.
نخست‌وزیری و روابط بینالمللیاولی اولین بار در سال ۲۰۱۵ به نخست‌وزیری رسید، زمانی که انسداد گذرگاه‌های مرزی با هند، نپال را با کمبود شدید سوخت و دارو مواجه کرد. دولت او با امضای توافق‌نامه ترانزیتی با پکن، به انحصار هند بر مسیرهای تجاری نپال پایان داد و روابط نزدیک‌تری با چین برقرار کرد. این اقدام، همراه با تغییر نقشه نپال برای گنجاندن سرزمین‌های مورد مناقشه تحت کنترل هند، اولی را به چهره‌ای ملی‌گرا در میان برخی از نپالی‌ها تبدیل کرد، اما روابط او با هند را پرتنش ساخت. با این حال، او در سال ۲۰۲۲ به رویترز تأکید کرد که نپال تحت رهبری او بی‌طرف و غیرمتعهد باقی خواهد ماند.
استعفای اولی، که برخی ناظران او را به چین نزدیک‌تر می‌دانستند، از نزدیک توسط دو غول آسیایی، هند و چین، که برای نفوذ در نپال رقابت می‌کنند، رصد خواهد شد. نپال، که از زمان لغو نظام سلطنتی در سال ۲۰۰۸ با بی‌ثباتی سیاسی مواجه بوده، اکنون با چالش‌های جدیدی روبروست. با آغاز فرآیند انتخاب رهبر جدید توسط رئیس‌جمهور رامچاندرا پادل، و در حالی که ناآرامی‌ها و تخریب زیرساخت‌های دولتی، از جمله آتش‌سوزی در منطقه سینگا دوربار و منزل اولی، ادامه دارد، آینده سیاسی و اقتصادی این کشور همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
