ژست منتقدانه سرپرست دانشگاه علوم پزشکی یاسوج / خانم پناهی شما مسئول هستید و باید پاسخگو باشید نه منتقد و مطالبه‌گر!

کبنا ؛سرپرست دانشگاه علوم پزشکی که باید در جایگاه مسئول، به کمبودهای سلامت و درمان پاسخ دهد، در روز خبرنگار، به‌جای پاسخگویی به خبرنگاران، خود در جایگاه مطالبه‌گر حاضر شد و به طرح انتقاد پرداخت!
به گزارش کبنا، سیده رقیه پناهی حالا پنج ماه است که سرپرستی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج را بر عهده دارد. وی در اسفندماه 1403 پس از اتمام ریاست سعید جاودان‌سیرت، در حالی به سرپرستی این دانشگاه منصوب شد که پیش از آن یک روز هم سابقه کار مدیریتی در چنین سطحی نداشت. برخی می‌گویند سرپرستی دانشگاه، مزد فعالیت‌هایش در دوره رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری است.
پناهی که مسئول ستاد سلامت مسعود پزشکیان در استان کهگیلویه و بویراحمد بود، عنوان نخستین زن سرپرست دانشگاه در استان را از آن خود کرد. در آن روزها برخی می‌گفتند که وی با سیاست‌های دولت همسو است و بر سر او اجماع وجود دارد و این انتصاب را به فال نیک می‌گرفتند. در حالی که قرار نیست هر کسی به صرف این‌که روزگاری اصلاح‌طلب بوده، سپس کمی هم فعالیت سیاسی داشته باشد، حتما منصوب شود. اما به هر حال گاهی در کهگیلویه و بویراحمد از آن ور بام می‌افتیم.
انتصابات در این استان همیشه با یک سری چالش همراه بوده و از این نظر، با مسأله عجیب و غریبی روبه‌رو نیستیم؛ چرا که هر چیزی تا حدی امکان دارد؛ حتی گاهی می‌بینیم کسی به سرپرستی اداره‌ای منصوب می‌شود که سابقه کار اداری نیز ندارد. از این که بگذریم، انتظار داشتیم در طول پنج ماهی که از مدت خدمت خانم سرپرست در دانشگاه علوم پزشکی می‌گذرد، حداقل برنامه‌های او را می‌دیدیم.
شاید عدم سابقه مدیریت در این سطح، موجب شده باشد که او در پی برنامه‌ریزی و ارائه طرح فعلا نباشد. چرا که طرح و برنامه، معمولاً نتیجه سال‌ها تجربه و فعالیت مدیریتی است و کسانی که تازه در مراحل نخست کار هستند شاید ضرورت طرح و برنامه را چندان درک نکرده باشند.
از روزی که وی بر سر کار آمد، ادعا می‌شد قرار است برخی از حاشیه‌هایی که در دوره‌های قبل به وجود آمده از بین برود. اما حالا که کم کم به نیم‌سال حضور او نزدیک می‌شویم، تغییرات خاصی نمی‌بینیم.
شاید او هنوز فکر می‌کند بر قدرت است نه در قدرت؛ شاید هنوز هم حس و حال کل‌کل‌های سیاسی در سر دارد که روز خبرنگار به کنایه از اصطلاح «باج‌نیوز» استفاده می‌کند. البته شاید هم او نمی‌داند که مدیران موظف هستند برنامه‌های خود را از طریق رسانه‌ها به افکار عمومی ارائه دهند؛ چرا که شفافیت یک اصل مهم در نظام جمهوری اسلامی است.
شاید به همین خاطر است که هنوز وقتی تریبون به دست می‌گیرد و سخنرانی می‌کند، سخنانش بوی مطالبه‌گری می‌دهند. این وظیفه مشاوران اوست که مشخص کنند رئیس نه مطالبه‌گر، بلکه باید پاسخگو باشد! کسی که سرپرستی یک دستگاه آن هم علوم پزشکی را بر عهده می‌گیرد، دیگر یک فعال سیاسی نیست که مطالبه‌گری و انتقاد کند؛ بلکه او مسئول است و مسئولیت بر عهده دارد و نسبت به آن هم باید پاسخگو باشد. قرار نیست که همه اشکالات را به گردن رؤسای سابق انداخت. وقتی فردی می‌پذیرد ریاست و یا سرپرستی یک دستگاه را بر عهده بگیرد، یعنی نسبت به مشکلات آن مجموعه آگاهی دارد و بر اساس آن آگاهی حالا آمده تا بخشی از آن مشکلات را رفع کند.
خانم سرپرست در روز خبرنگار از مسائل مهمی گفت که بخش زیادی از آنها جنبه مطالبه‌گری داشت؛ او از مهاجرت بیماران به استان‌های دیگر گفت و عنوان کرد: «خیلی از مردم استان ما با کوچکترین مریضی به استان‌های مجاور از جمله شیراز مراجعه می‌کنند، در حالی که بسیاری از پزشکان و متخصصان استان، از برترین و بااستعدادترین افراد کشور هستند… اما به‌دلایل متعددی، اعتماد عمومی کاهش یافته و مردم برای درمان به استان‌های دیگر مراجعه می‌کنند.» او نه تنها مهاجرت را تأیید می‌کند بلکه می‌گوید اعتماد به کادر درمان در استان کم است. خود او می‌داند که کهگیلویه و بویراحمد تیم جراحی قلب ندارد و مردم مجبورند برای بیماری‌های قلبی به استان‌های دیگر بروند. اما متأسفانه خانم سرپرست چیزی راجع به این موضوع نمی‌گوید. از طرف دیگر، پرستاران زحمت‌کش و پرشکان متخصص زیادی در این استان هستند که اتفاقاً بدون چشم‌داشت در حال خدمت به مردم هستند. مسأله در نبود چنین انسان‌های شریفی در استان نیست که شکر خدا تا دلتان بخواهد استان از این افراد دارد. مسأله در این است که رفتارهای سیاسی و حواشی سیاسی موجب شده که بخشی از شهروندان به نظام سلامت و درمان بی‌اعتماد شوند و ریشه آن هم نه در کادر درمان، بلکه در شیوه مدیریتی است که حالا به خود خانم سرپرست برمی‌گردد.
اخیراً عقرب‌گزیدگی که منجر به مرگ یک کودک ۶ ساله در لنده شد را باید یک فاجعه مدیریتی در نظام سلامت کهگیلویه و بویراحمد دانست. هر طور هم که این مسأله را توجیه کنند، باز هم نه آن کودک زنده می‌شود و نه از داغ آن خانواده در سوگ کودکشان کاسته می‌شود. اما شاید گفتن این مسائل در روز خبرنگار به مذاق خانم سرپرست خوش نیاید.
پناهی در نشست روز خبرنگار به مسائلی مثل زیرمیزی، کمبود امکانات و تجهیزات پزشکی، مشکلات بهداشتی و نظارت محیطی و ... نیز اشاره کرد. اما گویا سرپرست دانشگاه شخصی دیگر است و پناهی باید این مسائل و کمبودها را از جا و کسانی دیگر مطابه کند.