تاریخ انتشار
سه شنبه ۱۰ تير ۱۴۰۴ ساعت ۱۸:۰۳
کد مطلب : ۵۰۱۳۸۹
در نشست همبستگی احزاب و جریانهای سیاسی استان کهگیلویه و بویراحمد مطرح شد؛
دبیر انجمن اسلامی مهندسان کهگیلویه و بویراحمد: انتخابات ریاست جمهوری اولین تلنگر به ما بود / بسیاری از منتقدان، همچنان بر سر ایران، تمامیت ارضی و هویت ملی غیرت دارند
۱
کبنا ؛در نشست همبستگی احزاب و جریانهای سیاسی که عصر سهشنبه در سالن جلسات استانداری کهگیلویه و بویراحمد برگزار شد، امین کاظمنژاد، دبیر انجمن اسلامی مهندسان استان، با سخنانی صریح و متفاوت، از وضعیت نمایندگی اجتماعی گروههای سیاسی و نادیدهگرفتهشدن بدنههای وسیعی از جامعه سخن گفت.
به گزارش کبنا، کاظمنژاد، با اشاره به عنوان نشست، گفت: «ما امروز تحت عنوان جلسه همبستگی گرد هم آمدهایم. اما باید بپرسیم همبستگی یعنی چه؟ این یک مفهوم انتزاعی نیست. همبستگی باید ملموس و عینی باشد؛ باید در بطن جامعه حس شود.»
او پرسش مهمی را مطرح کرد: «ما که اینجا نشستهایم، چند درصد از جامعه را واقعاً نمایندگی میکنیم؟ آیا خودمان پاسخ این پرسش را داریم؟»
دبیر انجمن اسلامی مهندسان با استناد به نتایج آخرین انتخابات ریاستجمهوری گفت: «در آخرین انتخابات، مجموعاً ماها کمتر از ۵۰ درصد جامعه را نمایندگی کردیم. این اولین تلنگر به ما بود، اما متأسفانه آن را درک نکردیم و امروز به این نقطه رسیدهایم.»
کاظمنژاد در ادامه به نسل نادیدهانگاشتهشدهای اشاره کرد که به تعبیر او نه سخنگو دارد و نه نمایندهای در ساختار رسمی. او هشدار داد: «جمعیت آنها حتی از ما هم بیشتر است. کی قرار است صدای اینها شنیده شود؟ مطالباتشان چیست؟ اینها سوالاتی است که نباید فراموش کنیم.»
او با تاکید بر اینکه جریانهای سیاسی اصلاحطلب و اصولگرا دستکم از تریبون و رسانه برخوردارند، افزود: «ما هر دو حرفمان را کموبیش میزنیم و شنیده میشویم. اما آن نسلِ ساکت و حذفشده هیچ مجرایی در ساختار رسمی ندارد. نتیجهاش را در فضای مجازی میبینیم؛ جایی که جوان ایرانی صراحتاً میگوید: من در این سمت نمیایستم.»
کاظمنژاد با بیان تجربه شخصی خود گفت: «وقتی وارد این فضا شدم، با هجمه و فحاشی سنگینی مواجه شدم. این یعنی بخشی از نسل جوان، نه تنها ما را نماینده نمیداند، بلکه از اساس با ما بیگانه است. پرسش این است: نماینده این نسل کیست؟»

او با اشاره به شکلگیری همبستگیهای فراتر از خطوط رسمی، گفت: «ما انتظار داشتیم رسانه ملی درباره این همبستگی جدید روشنگری کند. چهرههایی مثل سیدمحمد خاتمی، مهدی کروبی، عبدالکریم سروش، علیرضا رجایی – کسانی که علیرغم نقدها و اختلافنظرها، برای دفاع از ایران وارد میدان شدند – نادیده گرفته شدند. رسانه ملی حتی یک اشاره هم نکرد.»
کاظمنژاد در پایان تأکید کرد: «اگر همبستگی میخواهیم، باید همه را بخواهیم. نمیشود با کمتر از ۵۰ درصد جامعه، وانمود کرد که همبستگی شکل گرفته است. بخشی از جوانان شاید ما را قبول نداشته باشند. ما باید تکثر را بپذیریم. جامعه ما نه متحدالشکل است و نه متحدالفکر. حاکمیت باید پلورالیسم را به رسمیت بشناسد.»
او هشدار داد که بسیاری از منتقدان با وجود اختلافهای جدی، همچنان بر سر ایران، تمامیت ارضی و هویت ملی غیرت دارند: «نباید به خاطر تفاوتهای فکری، آنها را کنار بگذاریم. اگر فضا صرفاً ایدئولوژیک شود، بدنه اجتماعی ما کوچکتر و نحیفتر میشود.»
به گزارش کبنا، کاظمنژاد، با اشاره به عنوان نشست، گفت: «ما امروز تحت عنوان جلسه همبستگی گرد هم آمدهایم. اما باید بپرسیم همبستگی یعنی چه؟ این یک مفهوم انتزاعی نیست. همبستگی باید ملموس و عینی باشد؛ باید در بطن جامعه حس شود.»
او پرسش مهمی را مطرح کرد: «ما که اینجا نشستهایم، چند درصد از جامعه را واقعاً نمایندگی میکنیم؟ آیا خودمان پاسخ این پرسش را داریم؟»
دبیر انجمن اسلامی مهندسان با استناد به نتایج آخرین انتخابات ریاستجمهوری گفت: «در آخرین انتخابات، مجموعاً ماها کمتر از ۵۰ درصد جامعه را نمایندگی کردیم. این اولین تلنگر به ما بود، اما متأسفانه آن را درک نکردیم و امروز به این نقطه رسیدهایم.»
کاظمنژاد در ادامه به نسل نادیدهانگاشتهشدهای اشاره کرد که به تعبیر او نه سخنگو دارد و نه نمایندهای در ساختار رسمی. او هشدار داد: «جمعیت آنها حتی از ما هم بیشتر است. کی قرار است صدای اینها شنیده شود؟ مطالباتشان چیست؟ اینها سوالاتی است که نباید فراموش کنیم.»
او با تاکید بر اینکه جریانهای سیاسی اصلاحطلب و اصولگرا دستکم از تریبون و رسانه برخوردارند، افزود: «ما هر دو حرفمان را کموبیش میزنیم و شنیده میشویم. اما آن نسلِ ساکت و حذفشده هیچ مجرایی در ساختار رسمی ندارد. نتیجهاش را در فضای مجازی میبینیم؛ جایی که جوان ایرانی صراحتاً میگوید: من در این سمت نمیایستم.»
کاظمنژاد با بیان تجربه شخصی خود گفت: «وقتی وارد این فضا شدم، با هجمه و فحاشی سنگینی مواجه شدم. این یعنی بخشی از نسل جوان، نه تنها ما را نماینده نمیداند، بلکه از اساس با ما بیگانه است. پرسش این است: نماینده این نسل کیست؟»

او با اشاره به شکلگیری همبستگیهای فراتر از خطوط رسمی، گفت: «ما انتظار داشتیم رسانه ملی درباره این همبستگی جدید روشنگری کند. چهرههایی مثل سیدمحمد خاتمی، مهدی کروبی، عبدالکریم سروش، علیرضا رجایی – کسانی که علیرغم نقدها و اختلافنظرها، برای دفاع از ایران وارد میدان شدند – نادیده گرفته شدند. رسانه ملی حتی یک اشاره هم نکرد.»
کاظمنژاد در پایان تأکید کرد: «اگر همبستگی میخواهیم، باید همه را بخواهیم. نمیشود با کمتر از ۵۰ درصد جامعه، وانمود کرد که همبستگی شکل گرفته است. بخشی از جوانان شاید ما را قبول نداشته باشند. ما باید تکثر را بپذیریم. جامعه ما نه متحدالشکل است و نه متحدالفکر. حاکمیت باید پلورالیسم را به رسمیت بشناسد.»
او هشدار داد که بسیاری از منتقدان با وجود اختلافهای جدی، همچنان بر سر ایران، تمامیت ارضی و هویت ملی غیرت دارند: «نباید به خاطر تفاوتهای فکری، آنها را کنار بگذاریم. اگر فضا صرفاً ایدئولوژیک شود، بدنه اجتماعی ما کوچکتر و نحیفتر میشود.»
