احتکار مرزهای گذشته را درنوردید و از سیب‌زمینی و مرغ، به طلا و دلار رسید / چرا پولی که می‌تواند موجب تولید و افزایش اشتغال شود، به طلا و دلار تبدیل می‌شود؟ / به‌جای تمرکز بر مسائل فرعی، دولت تمرکز خود را بر ایجاد مشوق‌هایی برای افزایش تمایل مردم به تولید بگذارد

کبنا ؛در حالی که رهبر معظم انقلاب، به درستی مسأله کشور را سرمایه‌گذاری برای تولید عنوان کرد، عده‌ای جلوی مجلس برای اجرایی نشدن لایحه حجاب تجمع می‌کنند و عده‌ای دیگر به نقد آنها می‌پردازند. عده‌ای مسأله‌شان فیلترینگ است و مسأله‌ی عده‌ای دیگر رفع فیلترینگ.
به گزارش کبنا، در اقتصاد بی‌ثبات که چشم‌اندازی از کاهش قیمت وجود ندارد و هر لحظه ممکن است قیمت‌ها افزایش یابد، یکی از راهکارها برای انطباق با این وضعیت و جانماندن از افزایش تورم و متناسب کردن دخل و خرج و در مواردی هم کسب سود، عده‌ای دست زدن به احتکار است.
در گذشته احتکار بیشتر برای اقلام خوراکی و بهداشتی صورت می‌گرفت؛ مثلاً شنیده می‌شد که قرار است قیمت مرغ افزایش یابد، برخی از مرغداران شروع به احتکار مرغ کردند، به‌گونه‌ای که کشور و در سطح کوچکتر آن استان کهگیلویه و بویراحمد با کمبود مرغ مواجه شد.
سال 1401 کهگیلویه و بویراحمد با وجود برخورداری از کارخانه روغن، به‌شدت دچار کمبود روغن شد. با وجود احتکار برخی از عوامل توزیع، برخی از شهروندان نیز شروع به احتکار کردند. هر چند در این مواقع، احتکار، پاسخی مقطعی و آنی در مقابل کمبودهاست، اما همین عامل خود باعث کاهش آن مواد و اقلام و در نتیجه افزایش قیمت کاذبش می‌شود. یک بطری روغن یک کیلویی که باید در بازار با قیمت نهایتاً 50 هزار تومان به فروش می‌رسید، در آن روزها با 100 هزار تومان هم گیر نمی‌آمد. برخی مغازه‌ها نیز شهروندان را مجبور می‌کردند که با خرید روغن، حتماً باید کالای دیگری را نیز خریداری کنند. در دوره‌ای هم که رب گوجه فرهنگی کمیاب شده‌ بود، مغازه‌داران ماهی تن را هم تنگ آن به خریداران تحمیل می‌کردند.  
این روزها، در کنار برخی اقلام، خبر از احتکار طلا و دلار داده می‌شود. افزایش دوبرابری قیمت طلا در یک سال اخیر و بین 30 تا 40 درصدی در این روزها، افزایش نسبتاً دوبرابری قیمت سکه طلا و افزایش حدود 40 درصدی دلار باعث دل‌نگرانی شهروندان ایرانی شده است. البته مسأله تنها احتکار نیست، این روزها خبرهای زیادی از قاچاق دلار نیز به گوش می‌رسد. تنها آن‌ اقشاری که نمی‌توانند پس‌انداز کنند، و قدرت خرید طلا و دلار ندارند، احتکار نکرده‌اند. اما تقریباً در بین همه دیگر اقشار، حتی به در کم و در حد یک یا دو دلار نیز خرید دلار وجود دارد. برخی از مردم به صورت هفتگی یک یا دو دلار می‌خرند که پس‌اندازشان با دلار باشد. عده‌ای دیگر نیز حاضرند حتی با 100 یا 200 هزار تومان طلای آب‌شده بخرند. همین امروز نیز فرمانده یگان‌های انتظامی و حفاظتی فراجا از کشف بیش از ۱۷۳ میلیارد ریال قاچاق ارز توسط پلیس فرودگاه حضرت امام خمینی (ره) خبر داد.
به همین راحتی این موج کل کشور را فراگرفت و پولی که قرار بود وارد جامعه شود و یا حتی در کنج خانه‌ها بماند، وارد بازار طلا و دلار شد و قیمت این دو قلم را که تحت تأثیر تغییرات و حوادث بین‌المللی دچار نوسانات شدید شده بود، افزایش دهد. در واقع هر چند که علت اصلی این افزایش قیمت، را باید در فضای بین‌المللی جست، اما در داخل نیز احتکار و خرید آن موجب شد انتظارات تورمی شکل بگیرد و قیمت آن‌ها باز هم افزایش یابد؛ به تعبیر دیگر، رفتار مردم باعث بازتولید وضعیت موجود شد.
اما اگر چنین خریدی صورت نمی‌گرفت و شهروندان پولشان را وارد بازار طلا و دلار نمی‌کردند، نباید آنقدر قیمت این دو قلم افزایش می‌یافت.
در دولت گذشته، یکی از مسئولین استانی برای پول‌هایی که در خانه می‌مانند و وارد بازار نمی‌شوند، طرحی داد که این روزها ممکن است به کار بیاید. هر چند این طرح او مسبوق به سابقه است و پیش از او دیگران نیز از آن گفته و نوشته‌اند. اما این مسئول کهگیلویه و بویراحمدی گفت: اغلب خانواده‌ها معمولاً پس‌اندازهایی به شکل پول، طلا و کالا دارند. حتی اگر هم این پس‌اندازها کافی نباشد، آن‌ها می‌توانند به صورت تعاونی با نزدیکان، دوستان و یا حتی همسایه‌هایشان، از این پس‌اندازها برای راه‌اندازی یک کار تولیدی هر چند در سطح بسیار خرد همکاری کنند. حتماً قرار نیست که از دل این همکاری یک کارخانه یا شرکت بزرگ بیرون بیاید. چنین مشارکتی می‌تواند در خرید و یا اجاره یک قطعه زمین و کشت یک محصول در آن باشد. مشارکت در تولید علاوه بر آن‌که باعث کسب سود می‌شود، حتی می‌تواند نرخ بیکاری کنونی را نیز کاهش دهد.
از سوی دیگر، آن مقدار طلا و دلارهایی که در کنج خانه احتکار شده‌اند، چنانچه وارد بازار شود، در کوتاه‌مدت نرخ طلا و دلار نیز یا ثابت می‌ماند و یا افزایش آن به این صورت شدید نخواهد بود. البته همه این‌ها منحصر به وضعیتی است که نرخ تورم و افزایش این دو قلم، بیشتر از تولید نباشد. معمولاً هزینه تولید آنقدر بالاست و سود آن کم، عده‌ای ترجیح می‌دهند حتی ریال پس‌انداز کنند، اما وارد تولید نشوند. به همین خاطر لازم است تشویق به تولید از طرف دولت صورت گیرد. چنانچه دولت از مردم بخواهد طلا و دلار خود را وارد جامعه کنند، این اتفاق رخ نمی‌دهد، چرا که نگران افزایش قیمت‌ها هستند. اما اگر دولت مشوق‌هایی برای تولید در نظر بگیرد و بستر را برای آن فراهم کند، بخشی از همین شهروندان طلا و دلار احتکار شده را وارد تولید می‌کنند. رهبر انقلاب به درستی مسأله کشور را سرمایه‌گذاری برای تولید تشخیص داد. دولت نیز باید این امر را تشویق کند. فعالین سیاسی و اجتماعی نیز باید تمرکز خود را بر این موضوع بگذارند. اما متأسفانه برای برخی از این افراد، لایحه حجاب مسأله اصلی است؛ عده‌ای به خاطر آن درب مجلس تجمع می‌کنند و عده‌ای دیگر، به نقد آنها می‌پردازند. برای عده‌ای دیگر، فیلترینگ مسأله است و برای برخی دیگر رفع فیلترینگ. این در حالی اسن که اگر همین انرژی صرف تشویق به تولید و سرمایه‌گذاری برای آن معطوف می‌شد، ممکن بود بخشی از مسأله تورم، بیکاری و افزایش نرخ طلا و دلار حل می‌شد.
این‌گونه شاهد کاهش قیمت طلا، سکه و دلار می‌شویم.