سدّ ماندگان زیان‌بار؛ بزرگان چاره‌اندیشی کنند

کبنا ؛یادداشت ارسالی - پس از کودتای 28 مرداد 1332 که ایلخانان قشقایی، توسط کودتا گران، به خارج از کشور تبعید شدند، طایفه‌ی پر جمعیت و ثروتمند دره شوری تحت مدیریت زیادخان سترگ، کلانتر مشهور طایفه‌ی دره شوری، در دشتِ وسیع و پهناورِ وَردشت در حدِ فاصلِ  شهرستان‌های: سمیرم، گندمان، بروجن، دهاقان و شهرضا که ییلاقشان بود، اُتراق می‌نمودند و به  دامداری و کشاورزی مشغول بودند. و نسبت به بسیاری از دیگر طوایف قشقایی در پرتو این مراتع و مزارعِ غنی و پر آب به ثروتی سرشار دست یافته بودند و زندگی خوب و پرنشاطی داشتند، بعدها کلانتران و کدخدایان این طایفه به دلایلی هست و نیستشان به نابودی و تباهی کشیده شد.  وحدت و صمیمیت از این طایفه‌ی بزرگ و  متحد و پرجمعیت رخت بر بست و از نظر اجتماعی، ضرب‌المثل معروف «کُر کدخدا، دختر کدبانو» همچون بقیه‌ی طوایف بر این طایفه نیز حاکم شد.
 به‌هرحال این رویه زمینه‌ی به استضعاف کشاندن این طایفه را فراهم ساخت. مسئولان  استان اصفهان تصمیم گرفتند،  با حفر چاه‌های عمیق و پر شمار در مناطق مختلفِ ییلاق دره شوری، آب فراوان این دشت وسیع را که به منزله‌ی شیره‌ی جان این منطقه بود، همچون کشتی‌های چینی که تمام موجودات زنده‌ی خلیج‌فارس را اعم از حَلال و حرام به درون می‌بلعیدند،
با موتورپمپ‌های قوی دولتی، آب منطقه‌ی دره شوری را با سکوتِ مصلحت‌آمیز نماینده‌ی وقت سمیرم که متأسفانه خودش هم دره شوری بود، چنان بُردند و همچنان می‌برند که نه‌تنها رودِ زندگی‌بخش حسین‌آباد وردست بلکه تمام چمن‌زارها و چشمه‌های بهشت‌آسای وَردشت به خشکی و نابودی گرایید و از ثروتمندانِ بنام دره شوری، به علت ازدست‌دادن منبعِ درآمدِ خود، جز زحمت کشانی آبرومند، بلندطبع و بسیار شریف اما نیازمند و محتاج،  باقی نمانده است.
به‌هرحال برنامه‌ای زیان‌بارتر توسط برخی مسئولان به طایفه‌ی دره شوری تحمیل شد. آب را یکجا به سمت شهرضا و یزد و اصفهان انتقال دادند و بابت این آب فراوانِ به یغما رفته‌ی وردشتِ سمیرم، پشیزی  جز چند بارک‌الله به عوامل خودشان، امتیاز دیگری به صاحبان ذی‌حق این آب‌وخاک داده نشد. آن‌هایی هم که رمقی از تعصب و غیرت در خود، احساس می‌کردند و لب به اعتراض و مطالبه‌گری گشودند، بعضاً چنان تهدید شدند که هوشیار باشند و هرگز سخنی بر خلاف نرانند.
 قشقایی‌ها بر اساسِ پیش آمدِ روزگار،  به‌ناچار باید شجاع‌ترین، باسوادترین و مطالبه‌گرترین افراد را به‌عنوان نماینده‌ی خود، راهی مجلس نمایند. تا در مسیر دفاع از حقوق مردم، بی‌باک و جسور باشند. چرا که نماینده‌ی محتاط، مصلحت‌اندیش و بله‌قربان‌گو، جز شکستن غرورِ مردم و پایمال‌کردن حقوقشان، کارایی دیگری برای جامعه‌ی امروزی نخواهند داشت. او در طول دوران طولانی و هشت‌ساله‌ی نمایندگی خود، تفکر و همخوانی سیاسیِ عجیبی با نماینده‌ی هم ایلی‌اش  از طایفه‌ی دره شوری داشت،  وقتی برخی از مسئولان اصفهان، تصمیم گرفتند، ستمی را که در حق دره شوری‌ها روا داشته بودند، در حق فارسیمدان‌ها، مردم پادنای علیا، وسطی، سفلی  و طوایف هم‌جوار با آنها تکرار کنند، نماینده‌ی سلیم و مصلحت‌اندیش برخاسته از طایفه‌ی فارسیمدان هم همانندِ نماینده‌ی سابق دره شوری برای کسب آرامشِ سیاسیِ، رضایت و مصلحت برخی دولتمردان و مدیران را بر رضایت مردم ترجیح داد. بعضی مسئولان اصفهان باوجود مخالفت سازمان محیط‌زیست کشور، بدون مجوز قانونی در دامنه‌های شرقی قله‌ی دنا شروع به احداث سدّ نمودند تا بدون رضایت دامداران و کشاورزان منطقه، آب آن را به مناطق مرکزی کشور انتقال دهند. مسئولان اصفهان و سازندگان "سد ماندگان" به همین منظور شبانه‌روز در تلاش و تکاپو هستند.
این مسئولان محترم در ادامه‌ی این کارِ زیان‌بار و مملو از اشتباه، چنان تلاش می‌کنند که گویی می‌خواهند پرآب‌ترین رودِ کشورِ دیگری را با نهایت فخر و غرور برای کسب سربلندیِ هرچه بیشتر به سمت ایران برگردانند.
 ما مردم پادنای بزرگ (از پادنای علیا، وسطی تا سفلی) از نمایندگان شجاع، فهیم، و مطالبه‌گر استان کهگیلویه و بویراحمد، جنابان دکتر بهرامی، دکتر تاج‌گردون و  موحّد یاری و استمداد می‌طلبیم و امیدواریم که حضرت آیت‌الله سید شرف‌الدین ملک‌حسینی محبوب و شجاع هم در این مورد،  به یاری ما مردم ستمدیده‌ی پادنا بشتابند و اگر باوجود مخالفت سازمان محیط‌زیست کشور، سدّی درماندگان پادنا ساخته شود،
کلّ آب آن تا قطره‌ی آخر باید در خود پادنای بزرگ و برای مردم منطقه اعم از: پادنای علیا، وسطی و سفلی  مصرف شود. این سدسازی غیرقانونی در جغرافیای تحتِ مسئولیت و نظارتِ محیط‌زیست استان کهگیلویه و بویراحمد، عملاً بی‌احترامی و بی توجُّهی به مردم و مسئولان این استان تلقی می‌گردد ما حق داریم خطاب به نمایندگان، مسئولان، بزرگان و مردم شریفِ استانی که به گفته‌ی جناب بهمن بیگی، به دلیل شجاعت،  از یک دهستان، استان آفریدند،  بگوئیم  برای حفظ آبروی تاریخ این استان و برای جلوگیری  از این ستم بزرگ به پا خیزند. زیرا مسئولان کشور، به‌هیچ‌وجه  ظلم و ستم به قشر ضعیف جامعه را روا نمی‌دارند. در بین تمام جوامع ایلی، ضرب‌المثلی حکیمانه بر سر زبان‌هاست که در تنگناها از غیرتمندان بی‌باک و شجاع، یاری بطلبید. خدای بزرگ، یار و یاورِتان باد. 
با عرض ادب
کیهان ایمانی
20 / 6 / 1404