یک سال گذشت و مسائل ورزشی کهگیلویه و بویراحمد همچنان باقیست / سال 1404 باز می‌گوییم «همین آش است و همین کاسه»؟ / پروژه‌های طلسم‌شده ورزشی در استان که مدیران کل برای یکدیگر به ارث می‌گذارند

کبنا ؛مشکلاتی که اداره‌کل ورزش و جوانان کهگیلویه و بویراحمد با آنها روبه‌روست هر کدام قدمتی دو دهه‌ای دارند؛ با وجود تغییر چندین مدیرکل و اختصاص بودجه‌های مختف، همچنان «همین آش است و همین کاسه».
به گزارش کبنا، حال که در روزهای پایانی سال جاری به سر می‌بریم، لازم است نگاهی به عملکرد مدیران استانی کهگیلویه و بویراحمد داشته باشیم که در یک سال گذشته چه اقدام قابل توجهی انجام داده‌اند. روشن است که به‌صورت مکانیکی، همه اداره‌کل‌ها اقداماتی هرروزه به‌جز روزهای تعطیل انجام می‌دهند. اما منظور ما اقدامات ماندگاری است که از یک مدیر خلاق و نوآور برمی‌آید.
با وجود برخورداری از پتانسیل‌های بالای ورزشی در استان کهگیلویه و بویراحمد، متأسفانه در طول سال‌های گذشته عملکرد قابل قبولی از سوی اداره‌کل ورزش و جوانان استان برای حمایت و پرورش آنها صورت نگرفته است. هر چند گاهی به صورت موردی، حمایت‌هایی از برخی از ورزشکاران صورت گرفته، اما این حمایت‌ها سازمان‌یافته و نظام‌مند نیست. یک ورزشکار اطمینان خاطر ندارد که در صورت هزینه و کسب مقام، حمایت می‌شود یا خیر. از سوی دیگر، هیئت‌های ورزشی کهگیلویه و بویراحمد بیش از آن‌که تخصصی و حرفه‌ای باشند، سمت و سوی سیاسی و رفاقتی به خود گرفته‌اند. گاهی فردی کمترین تخصص و تجربه‌ای در یک رشته ورزشی ندارد، اما به دلیل برخی نزدیکی‌ها به ریاست یکی از هیئت‌های ورزشی در استان می‌رسد؛ فرایند این‌گونه است؛ «خطاب به فرد نورچشمی: حالا ریاست یکی از هیئت‌های ورزشی را بپذیر، تا بعدا پست بهتری به تو بدهیم. او هم با اکراه می‌پذیرد!».
روشن است که با این وضعیت، انگیزه برای ورزش‌های قهرمانی نمی‌ماند. کیست که نداند انگیزه یکی از مهمترین عوامل موفقیت در ورزش حرفه‌ای است. فردی که انگیزه نداشته باشد، علیرغم برخورداری از امکانات و ظرفیت‌های جسمانی، نمی‌تواند به کسب مقام نائل شود. متأسفانه فرایندهای ورزشی در کهگیلویه و بویراحمد به‌گونه‌ای است که انگیزه ورزشکاران هدف قرار گرفته است.
علاوه بر کم‌کاری‌هایی که در مدیریت رفتار با ورزشکاران، تربیت و حمایت آن‌ها صورت می‌گیرد، عملکرد اداره‌کل ورزش و جوانان استان در زمینه عمرانی نیز قابل دفاع نیست. کافیست سری به روستاهای مختلف استان زد. در برخی از این روستاها مجموعه‌های ورزشی تعطیل شده و از آن‌ها استفاده‌ای نمی‌شود. مشاهدات خبرنگار کبنا نیوز نشان می‌دهد یکی از این مجموعه‌های ورزشی تبدیل به مکانی برای انبار کردن و نگهداری گندم شده بود. برخی از مجموعه‌های ورزشی روستایی نیز نیمه‌کاره به حال خود رها شده‌اند. یکی از این مجموعه‌ها در روستاهای باشت، آنقدر رها شده بود که سیم برق و حتی درب و پنجره‌ای نیز برایش باقی نمانده بود.
از مجموعه‌های ورزشی خرد که بگذریم، رفتار مناسبی با مجموعه‌های بزرگ ورزشی در استان نیز صورت نمی‌گیرد. یکی از مصادیق، همین ورزشگاه 15 هزارنفری شهر یاسوج است که اخیراً معاون سیاسی استانداری کهگیلویه و بویراحمد گفته که قرار است رفع مشکلات آن در دستور کار قرار گیرد؛ پیش از این نیز بارها قرار بوده که مشکلات آن رفع شوند. اما حالا که 18 سال از طرح ساخت آن می‌گذرد هنوز مشکلاتش رفع نشده است. در دولت اول محمود احمدی‌نژاد در دور نخست سفر هیأت دولت به کهگیلویه و بویراحمد، طرح ساخت این ورزشگاه در دستور کار قرار گرفت. هر چند قرار بود این پروژه مدت ۳۰ ماه به بهره برداری برسد، اما بعد از 9 سال در ۱۳۹۴ با حضور وزیر وقت ورزش و جوانان افتتاح شد. افتتاحی که به گفته مدیرکل کنونی ورزش و جوانان استان همراه با 130 ایراد بود.
علیرغم این ایرادات در زمان افتتاح، اداره کل ورزش و جوانان استان این ورزشگاه را در برهه‌ای به بخش خصوصی واگذار کرد و همین امر نیز خسارت جبران‌ناپذیری را به مجموعه وارد کرد. جالب این‌جاست که این مجموعه بزرگ حتی یک نیروی حراست نیز ندارد و به گفته سرپرست هیئت فوتبال کهگیلویه و بویراحمد اگر به جای 100 میلیارد تومان، 100 همت برای این ورزشگاه هزینه شود باز همین آش است و همین کاسه.
مسأله ورزش در کهگیلویه و بویراحمد تنها به همین ورزشگاه ختم نمی‌شود؛ پروژه هتل ورزشی یاسوج که در سال 1385 کلنگ‌زنی شد، اکنون پس از 18 سال با ۵۵ درصد پیشرفت فیزیکی، نیمه‌کاره رها شده است. این هتل که می‌توانست کهگیلویه و بویراحمد را تبدیل به یکی از قطب‌های ورزشی در کشور کند، آنقدر تخریب شده و مورد تعلل قرار گرفته که بسیاری از شهروندان از دیدن منظره آن آزار می‌بینند.
حال که در واپسین روزهای سال به سر می‌بریم، همچنان همین مشکلات پابرجا هستند و تغییر چندانی نکرده‌اند. جالب این‌جاست سال گذشته نیز چنین انتقاداتی به عملکرد ورزش و جوانان استان صورت گرفت، اما مسائل همچنان پابرجا مانده‌اند. ادامه این رویه و این شیوه مدیریتی، ممکن است مشکلات را تثبیت کند و در روزهای پایانی سال 1404 باز هم بگوییم آب از آب تکان نخورده است.