تقدیر خانواده فرهنگی زنده یاد سید سلیمان کریمی از دلجویی مردم شریف استان

باسمه تعالی

یاران موافق همه از دست شدند

در پای اجل یکان‌یکان پست شدند

خوردیم ز یک شراب در مجلس عمر

دوری دو سه پیشتر ز ما مست شدند

 

در پی درگذشت اندوه بار وناگهانی فرهنگی فرهیخته مان آن وجودِ متعالی و مظهرِ صلابتِ مردانگی، فقید سعیدِ مرحوم جنابِ سید سلیمان کریمی، داغِ جان‌سوزی بر سرِ جانِ صبورِ ما فرو نشاند، تا آن‌جا که مرثیه‌های بی‌صدا و ناله‌های درون‌سوز، در محضر دل‌های متألم ما پیچید و گویی همه جا به ماتم نشست.

این سوگِ سترگ، مصیبتی بود که به سان رعدی در فضای هستی پیچید و از عمقِ جان، ناله‌هایی سر داد که هیچ بیان، استطاعتِ گویاییِ آن را نداشت. مرهمی جز مهرِ بی‌دریغ و همراهیِ خالصانه‌ی شما عزیزان که چونان نسیم خنکای سحرگاهی بر شعله‌های آتشِ دل‌های ما وزید، و التیام بخش این زخم‌های ناسورمان گردید

شما ای صاحبانِ فضل و کرامت، با وقوفی ژرف و همراهی‌ای خالصانه، پرده‌های سنگینِ ماتم را شکافتید و نورِ امید و همدلی را در کالبد پژمرده‌مان دمیدید. سخنان حکیمانه و نگاه‌های آکنده از دلسوزی‌تان، آب حیات بر کشتزار خشکیده‌ی جان‌مان بود و سکوتی پرمعنا که زبانِ محرمِ رازِ ما گردید.

از ژرفای جان، بی‌انتها سپاسگزاریم از آن دست‌های یاری‌رسان و دل‌های همدرد که در این رخداد جانکاه، یار و یاور ما بودند و گواهی بر کرامت و انسانیتِ بی‌بدیل‌تان دادند. این حضورِ عظیم و وفاداری سترگ، سندی است بر پیوندی ناگسستنی و عهدی استوار که در لابلای ورق‌های تاریخ ماندگار خواهد بود.

 

از درگاه ربوبی، دوام عزت و سلامت و رحمت گسترده برای شما و خاندان گرامی‌تان مسئلت داریم و توفیق بردباری و استقامت در برابر غمِ جانکاه را برای همه‌ی داغداران خواهانیم. باشد که همواره سایه محبت و همدلی‌تان بر سرِ ما مستدام باد و از گزند غم و اندوه ایمن بمانید.

 

با نهایت ادب و تواضع

از سوی خانواده داغدار و تمامی منسوبین فرهنگی عزیزمان سید سلیمان کریمی

مردادماه ۱۴۰۴