تاریخ انتشار
يکشنبه ۵ مرداد ۱۴۰۴ ساعت ۱۹:۴۲
کد مطلب : ۵۰۲۳۳۱
یادداشتی از سید امیرمحمد محدث؛
غربت گلزار شهدای دهدشت؛ چه کسی مقصر است؟ / پنج میلیارد تومان گلزار کجا رفت؟ / گلزار شهدا مأمن عاشقان است نباید قربانی بی‌توجهی‌ها شود! / قصه تلخ‌تر، قصه‌ی لوله‌های گاز است...
۰
کبنا ؛
یادداشت - سید امیرمحمد محدث - گلزار شهدا، نه فقط قطعه‌ای از زمین، بلکه تکه‌ای از آسمان است که در خاک شهر ما آرام‌گرفته؛ جایی که نسیم عطر خون پاک شهیدان، عزت و شرافت را در جان شهر می‌دمد.
اما افسوس...
امروز گلزار شهدای دهدشت، در غربتی جانکاه و مظلومیتی عمیق فرورفته است. صدای ناله‌اش را تنها دل‌های بیدار می‌شنوند، و مسئولانی که باید خادمان این مکان باشند، بی‌تفاوت از کنار آن عبور می‌کنند.
سال‌هاست این مکان مقدس، از حداقل امکانات بی‌بهره است؛ نه سیستم صوتی برای تلاوت قرآن و یاد شهدا دارد و نه وسایل گرمایشی و سرمایشی برای آسایش زائران.
در زمستان، باران همچون سیلاب به درون صحن قبور نفوذ می‌کند، دیوارها پوسیده‌اند، و بوی نم و تعفن مشام را می‌آزارد.
در تابستان، گرما و رطوبت شرجی گاه تا بالای 50 درجه می‌رسد و فضای گلزار را به جهنمی طاقت‌فرسا بدل می‌کند؛ به‌حدی که مادران شهدا، حتی لحظه‌ای طاقت ماندن در کنار مزار عزیزانشان را ندارند.
گلزاری که باید مأمن عاشقان و زائران باشد، به حال خود رها شده.
و فراموش شده‌اند…
این در حالی است که بارها جوانان انقلابی و دغدغه‌مندان، فریاد زدند و مطالبه کردند، اما گویا گوشی برای شنیدن نبود. برخی از مسئولین تنها زمانی به گلزار شهدا می‌آیند که دوربین‌ها روشن باشد، برای گرفتن پست یا ثبت عکس یادگاری…
و بعد هم شهدا فراموش می‌شوند و هم حرمتشان.
اما با همه این بی‌مهری‌ها، تلاش‌های شبانه‌روزی نیروهای جهادی بی‌نتیجه نماند. در نهایت، استاندار سابق کهگیلویه و بویراحمد با نگاهی پدرانه، مبلغ پنج میلیارد تومان بودجه اختصاصی برای ساماندهی گلزار شهدای دهدشت تصویب نمود؛ بودجه‌ای ویژه، خارج از وظایف شهرداری‌ها، و فقط برای این حریم نورانی.
و امروز، ما مردم، خانواده‌های شهدا و جوانان انقلابی، سؤالاتی جدی داریم:
1- این پنج میلیارد تومان کجا هزینه شده؟
2- با این پول کدام پروژه در گلزار اجرا شده است؟ چرا هنوز هیچ تغییری دیده نمی‌شود؟
3- چرا هیچ تابلویی از محل هزینه‌کرد نصب نشده و مردم در بی‌خبری مطلق‌اند؟
اما این تنها قصه بودجه نیست…
قصه تلخ‌تر، قصه‌ی لوله‌های گاز است که پس از پیگیری‌های مستمر و بی‌وقفه، با زحمت فراوان لوله‌های گاز برای سیستم گرمایش گلزار تأمین و حتی به داخل گلزار شهدا منتقل و آورده شد. اما در جلسه‌ای که بعدها شنیدیم، با حضور برخی افراد و سکوت معنادار برخی از مسئولین، از جمله رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران شهرستان و شهردار دهدشت، این لوله‌ها از گلزار شهدا خارج و طبق شنیده‌ها به مکان مشخص دیگری منتقل شدند! امکاناتی که با زحمت و پیگیری و اختصاصاً برای گلزار شهدای دهدشت تهیه شد، به‌راحتی برده شدند و هیچ‌کس پاسخ‌گو نیست …
در کنار همه اینها، دو عدد کولر بزرگ که سابقاً در گلزار شهدا تعبیه شده بودند، امروز معلوم نیست توسط چه کسانی و به کجا منتقل شده‌اند؟!
این کولرها متعلق به این حریم مقدس بودند؛ اما اکنون نه جای آنها معلوم است، نه کسی پاسخ‌گوست، نه کسی پیگیر…
امروز، گلزار شهدا، گلزار عزت و شرف ما، در مظلومیتی جان‌فرسا می‌سوزد. شهدا در سکوت خود ناظر این بی‌وفایی‌ها هستند و خانواده‌هایشان، داغدار این غربت…
من به‌عنوان احدی از مردم انقلابی و به نیابت از خانواده‌های شهدا و دغدغه‌مندان شهر، شفاف و صریح اعلام می‌کنم و خواستارم که:
1-شفاف‌سازی دقیق محل هزینه‌کرد بودجه‌ی ۵ میلیارد تومانی اختصاص‌یافته به گلزار شهدای دهدشت صورت پذیرد.
2- بازگرداندن فوری لوله‌های گاز و کولرهای گلزار شهدا و تکمیل سیستم گرمایشی و سرمایشی این گلزار در سریع ترین زمان ممکن انجام گردد و متخلفین و کسانی که ترک فعلی داشته اند مورد پیگیری قرار بگیرند.
3- تأمین سیستم صوتی و سرمایشی مناسب برای زائرین و خانواده شهدا انجام گردد.
4- بازسازی کامل و در شأن شهدا برای این مکان مقدس بصورت مهندسی و کارشناسانه انجام شود.
اینها نه درخواست، بلکه حقوق مسلم شهدا و خانواده‌هایشان است؛ کمترین دِینی که بر گردن ماست در برابر آن همه فداکاری و خون مقدس.
اگر شهدا بودند، در برابر این بی‌عدالتی‌ها سکوت نمی‌کردند. ما نیز سکوت نخواهیم کرد.
گلزار شهدای دهدشت را نجات دهید!
پیش از آنکه فردا، شرمنده‌ی شهدا و تاریخ باشیم…
----------------------------------
وکیل دادگستری
یادداشت - سید امیرمحمد محدث - گلزار شهدا، نه فقط قطعه‌ای از زمین، بلکه تکه‌ای از آسمان است که در خاک شهر ما آرام‌گرفته؛ جایی که نسیم عطر خون پاک شهیدان، عزت و شرافت را در جان شهر می‌دمد.اما افسوس...
امروز گلزار شهدای دهدشت، در غربتی جانکاه و مظلومیتی عمیق فرورفته است. صدای ناله‌اش را تنها دل‌های بیدار می‌شنوند، و مسئولانی که باید خادمان این مکان باشند، بی‌تفاوت از کنار آن عبور می‌کنند.
سال‌هاست این مکان مقدس، از حداقل امکانات بی‌بهره است؛ نه سیستم صوتی برای تلاوت قرآن و یاد شهدا دارد و نه وسایل گرمایشی و سرمایشی برای آسایش زائران.
در زمستان، باران همچون سیلاب به درون صحن قبور نفوذ می‌کند، دیوارها پوسیده‌اند، و بوی نم و تعفن مشام را می‌آزارد.
در تابستان، گرما و رطوبت شرجی گاه تا بالای 50 درجه می‌رسد و فضای گلزار را به جهنمی طاقت‌فرسا بدل می‌کند؛ به‌حدی که مادران شهدا، حتی لحظه‌ای طاقت ماندن در کنار مزار عزیزانشان را ندارند.
گلزاری که باید مأمن عاشقان و زائران باشد، به حال خود رها شده.
و فراموش شده‌اند…
این در حالی است که بارها جوانان انقلابی و دغدغه‌مندان، فریاد زدند و مطالبه کردند، اما گویا گوشی برای شنیدن نبود. برخی از مسئولین تنها زمانی به گلزار شهدا می‌آیند که دوربین‌ها روشن باشد، برای گرفتن پست یا ثبت عکس یادگاری…
و بعد هم شهدا فراموش می‌شوند و هم حرمتشان.
اما با همه این بی‌مهری‌ها، تلاش‌های شبانه‌روزی نیروهای جهادی بی‌نتیجه نماند. در نهایت، استاندار سابق کهگیلویه و بویراحمد با نگاهی پدرانه، مبلغ پنج میلیارد تومان بودجه اختصاصی برای ساماندهی گلزار شهدای دهدشت تصویب نمود؛ بودجه‌ای ویژه، خارج از وظایف شهرداری‌ها، و فقط برای این حریم نورانی.
و امروز، ما مردم، خانواده‌های شهدا و جوانان انقلابی، سؤالاتی جدی داریم:
1- این پنج میلیارد تومان کجا هزینه شده؟
2- با این پول کدام پروژه در گلزار اجرا شده است؟ چرا هنوز هیچ تغییری دیده نمی‌شود؟
3- چرا هیچ تابلویی از محل هزینه‌کرد نصب نشده و مردم در بی‌خبری مطلق‌اند؟
اما این تنها قصه بودجه نیست…
قصه تلخ‌تر، قصه‌ی لوله‌های گاز است که پس از پیگیری‌های مستمر و بی‌وقفه، با زحمت فراوان لوله‌های گاز برای سیستم گرمایش گلزار تأمین و حتی به داخل گلزار شهدا منتقل و آورده شد. اما در جلسه‌ای که بعدها شنیدیم، با حضور برخی افراد و سکوت معنادار برخی از مسئولین، از جمله رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران شهرستان و شهردار دهدشت، این لوله‌ها از گلزار شهدا خارج و طبق شنیده‌ها به مکان مشخص دیگری منتقل شدند! امکاناتی که با زحمت و پیگیری و اختصاصاً برای گلزار شهدای دهدشت تهیه شد، به‌راحتی برده شدند و هیچ‌کس پاسخ‌گو نیست …
در کنار همه اینها، دو عدد کولر بزرگ که سابقاً در گلزار شهدا تعبیه شده بودند، امروز معلوم نیست توسط چه کسانی و به کجا منتقل شده‌اند؟!
این کولرها متعلق به این حریم مقدس بودند؛ اما اکنون نه جای آنها معلوم است، نه کسی پاسخ‌گوست، نه کسی پیگیر…
امروز، گلزار شهدا، گلزار عزت و شرف ما، در مظلومیتی جان‌فرسا می‌سوزد. شهدا در سکوت خود ناظر این بی‌وفایی‌ها هستند و خانواده‌هایشان، داغدار این غربت…
من به‌عنوان احدی از مردم انقلابی و به نیابت از خانواده‌های شهدا و دغدغه‌مندان شهر، شفاف و صریح اعلام می‌کنم و خواستارم که:
1-شفاف‌سازی دقیق محل هزینه‌کرد بودجه‌ی ۵ میلیارد تومانی اختصاص‌یافته به گلزار شهدای دهدشت صورت پذیرد.
2- بازگرداندن فوری لوله‌های گاز و کولرهای گلزار شهدا و تکمیل سیستم گرمایشی و سرمایشی این گلزار در سریع ترین زمان ممکن انجام گردد و متخلفین و کسانی که ترک فعلی داشته اند مورد پیگیری قرار بگیرند.
3- تأمین سیستم صوتی و سرمایشی مناسب برای زائرین و خانواده شهدا انجام گردد.
4- بازسازی کامل و در شأن شهدا برای این مکان مقدس بصورت مهندسی و کارشناسانه انجام شود.
اینها نه درخواست، بلکه حقوق مسلم شهدا و خانواده‌هایشان است؛ کمترین دِینی که بر گردن ماست در برابر آن همه فداکاری و خون مقدس.
اگر شهدا بودند، در برابر این بی‌عدالتی‌ها سکوت نمی‌کردند. ما نیز سکوت نخواهیم کرد.
گلزار شهدای دهدشت را نجات دهید!
پیش از آنکه فردا، شرمنده‌ی شهدا و تاریخ باشیم…
----------------------------------
وکیل دادگستری
