یادداشتی در نقد عملکرد چهاردهه‌ای نماینده کهگیلویه بزرگ / آیا می‌دانید نوزادانی که در سال 1362 به دنیا آمدند، اکنون 41 ساله شده‌اند؟

کبنا ؛یکی از مخاطبان کبنا نیوز با ارسال یادداشتی به این پایگاه خبری، به نقد چهار دهه‌ای حضور نماینده شهرستان‌های کهگیلویه، بهمئی، چرام و لنده پرداخته است. متن این یادداشت را در ادامه می‌توانید بخوانید.
«وَيَا قَوْمِ أَوْفُوا الْمِكْيَالَ وَالْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ ...»
حقوق متقابل امام و امت یا پیشوا و ملت، در نهج‌البلاغه بهترین سند دانشنامه سیاسی برای جوامع اسلامی است. هرچه به ابعاد وگزاره‌های سیاسی شیوه دموکراسی نگاه کنیم، کلامی در حد و اندازه بلاغت و فصاحت مولی علی (ع) پیدا نمی‌کنیم. درحقیقت آن امام همام و آموزه‌های قرانی مدیران با وکلای ملت را به قسط وعدالت و فاصله با «ولا تبخسو الناس» مورد تاکید خاصی قرارداده است. شایان ذکر است یکی از مضامین وپیام آیه ۸۵ سوره هود، حق مردم یا حقوق امت است.
در این متن نکاتی به اختصار از آخرین دوره نمایندگی مجلس شورای اسلامی سید محمد موحد «دام توفیقاته» برای روشنگری افکار عمومی و شهروندان محترم کهگیلویه بزرگ به شرح ذیل بیان می‌شود:
۱) سید محمد موحد فراموش نکرده‌اند که در سال ۱۳۶۲ برای نخستین بار در رقابت‌های انتخابات مجلس شورای اسلامی شرکت داشتند و حالا که در سال ۱۴۰۳ هستیم نماینده مجلس هستند. فاصله زمانی از آغاز حضورش تا کنون که بیش از چهار دهه است، به یک سئوال جدی و کتابی قطور رسیده که در منظر افکار عمومیِ چند نسل بدون پاسخ باقی مانده است.
۲) آیا جناب نماینده می‌دانند هیچ‌کدام از نمایندگان ادوار اول تا پنجم در مجلس فعلی حضور ندارند؛ یا از دنیا رفته‌ و یا با مسئولیت نمایندگی فاصله گرفته‌اند؟ آیا غیر از وکالت مجلس در این عمر چهار دهه‌ای، شرایط برای پذیرش مسئولیت دیگری برای وی تا حالا فراهم نشده است؟
۳) جناب موحد آیا می‌دانید نوزادانی که در سال ۱۳۶۲ متولد شده‌اند حالا 41 ساله‌اند و جمع زیادی از شهروندانی که برای شما در همان سال، سرود انتخاباتی می‌خواندند دیگر در قید حیات نیستند؟ مگر نمایندگی مجلس چه حلاوت و شیرینی خاصی برای این پیر میکده خانقاه‌نشین دارد که حضور در صحنه انتخابات مجلس برایشان صفت «ز گهواره تا گور نمایندگی بجوی» پیدا کرده است؟!
۴) ممکن است هواداران یا همراهان تیم قبیله‌ای نماینده به عمر طولانی صحابی عظیم‌الشان عمار ابن یاسر استناد کنند، اما نمی‌دانند که عمار صحابی بزرگ در سه نبرد ناکثین، قاسطین و مارقین در صدر یاران امام علی (ع) قرار داشت و مرد اول جهاد و مبارزه و حتی اهل جهاد روشنگری و تبین معادلات سیاسی و فرهنکی روزگار ولایت و حکمرانی مولی علی(ع) بود که سرانجام در نبرد با قاسطین به درجه اعلای شهادت نائل گردیدند.
۵) آیا جناب نماینده به نقل از خودشان که در اولین دوره، نمایندگی کهگیلویه بزرگ را تحویل گرفتند می‌توانند غیر از خدمات دولت‌ها، کارنامه ۴۰ ساله خود را ارائه دهند؟ گرچه این تعبیر جناب نماینده خودش از عجائب روزگار است. مگر نمایندگی مجلس هم‌زمان نقش استاندار یا وزیر را نیز بر عهده دارد که یک خطه‌ای به شکل ویژه در اختیار او قرارگیرد؟
۶) جناب نماینده امروزه با صدها ادله عقلی و نقلی می‌توان مباحثی را با شهروندان کهگیلویه بزرگ طرح کرد که سطح سیاسی و توانمندی وی با دوران تکامل‌یافته و تحصیلات عالیه نسل جوان فاصله دارد و گویا وی هنوز در همان ادبیات سیاسی و انتخاباتی سال ۱۳۶۲ مانده است.
۷) حضور جناب نماینده در عمر چهل ساله رقابت‌های مجلس در چهار شهرستان کهگیلویه بزرگ حکایت از بدآموزی و نهادینه‌سازی قبیله‌گرایی و طایفه‌اندیشی در انتخابات مجلس شورای اسلامی را به یادگار گذاشته است. آیا بهتر نیست از لاک نگاه قبیله‌گرایانه در دوره آخر نمایندگی بیرون آیند و شهروندان را به همراه و غیرهمنوای انتخاباتی تقسیم نکنند؟
۸) حضور متوالی ۴۰ ساله جناب نماینده در رقابت‌ها و نمایندگی مجلس شورای اسلامی همسویی چندانی با بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی ندارد و همین حضور که گاهی با ندای هاتف و هاله‌های نور همراه بوده، رویه‌های نادرست فراوانی در حوزه فرهنگ سیاسی نهادینه کرده است.
۹) جناب نماینده نقد و سخنان فضای مجازی را عناد و ستیز انتخاباتی تلقی نکنید؛ چرا که خیلی از نکات آن دلسوزانه و از مجرای حقوق سیاسی و اجتماعی شهروندان کهگیلویه بزرگ تراویده است.
۱۰) جناب نماینده یکی از ادله‌های حضور متوالی جنابعالی تیم‌سازی مدیریتی چهار شهرستان کهگیلویه بزرگ بود که عملاً در دولت‌های سید محمد خاتمی از قافله همراهی برخوردار نشدید و باقیمانده آن را در دولت‌های محمود احمدی‌نژاد از دست دادید. گاهی با شیخ اعتدالی همراه شدید و به نظر می‌رسد پایان دوران وکالت و نمایندگی مجلس شورای اسلامی با دولت وفاقیون از اقبال سیاسی خوبی برخوردار نباشد.
«به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی است»
سید علی حقگو بنی‌هاشمی